این زنبور کوچک، سوسک‌ها را به زامبی تبدیل می‌کند و قلبشان را می‌خورد!/ فیلم
تاریخ انتشار: ۱۲ آبان ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۰۲۱۹۹۷
ماده‌های گونه زنبور زمردی (زنبور گوهرین یا زنبور جواهری) کمتر از ۲٫۵ سانتی‌متر طول دارند و با رنگ‌های سبزآبی متالیک و زیبا تزئین شده‌اند.
به‌گزارش نیویورک‌تایمز، زنبورهای زمردی برای کامل کردن چرخه زندگی خود، ابتدا باید سوسک آمریکایی را نیش بزنند و توکسین‌های کنترل‌کننده ذهن را به حشره بسیار بزرگتری تزریق کنند و آن را به زامبی بدون دفاعی تبدیل کنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
زنبور زمردی ممکن است کوچک باشد، اما سوسک در رویارویی با آن شانسی ندارد.
حدود نیم میلیون گونه زنبور انگلی وجود دارد و بسیاری از آن‌ها به روشی مشابه زندگی خود را می‌گذرانند. دانشمندان دوست دارند این هیولاهای کوچک را مطالعه کنند، زیرا بسیاری از زنبورهای مذکور از حشراتی تغذیه می‌کنند که انسان از نابودی آن‌ها ناراحت نمی‌شود: موجوداتی مانند سوسک‌ها و همچنین آفات و گونه‌های مهاجم. کنت کاتانیا، متخصص نورواکولوژی در دانشگاه وندربیلت می‌گوید: «از دهه ۱۸۰۰، مردم این اعتقاد را داشتند که انگل‌واره‌ها به‌طور انتخابی از خوردن ارگان‌های حیاتی میزبان خود اجتناب می‌کنند تا بتوانند آن‌ها را زنده نگهدارند. آنچه من دریافتم این است که این انگل‌واره مستقیما سراغ قلب سوسک می‌رود و آن را می‌خورد.»
کاتانیا در تلاش برای جلب توجه دانشجویانش، تصمیم گرفت از لارو زنبور زمردی که درحال خوردن درون سوسک است، فیلم بگیرد. او حین فیلمبرداری به کشف غیرمنتظره‌ای دست پیدا کرد: پس از خوردن قلب سوسک، لارو زنبور شروع به خوردن نای میزبان خود کرد. این امر موجب شد هوا از سیستم تنفسی سوسک خارج شود و درون حفره بدن برود. لارو زنبور سپس آن هوا را مصرف می‌کند.
پس از چندین بار انجام آزمایش، دکتر کاتانیا توانست نشان دهد حباب‌های هوا نه تنها به لارو اجازه می‌دهد درحالی‌که به‌طور کامل درون بدن سوسک هستند، نفس بکشند، بلکه به متابولیسم سوسک نیز کمک می‌کند. وقتی حباب‌های هوا ظاهر می‌شوند، لاروها سریع‌تر شروع به جویدن میزبان خود می‌کنند. دکتر کاتانیا یافته‌های خود را در مجله‌ی Current Biology گزارش کرد.
در عرض ۴۸ ساعت، لارو زنبور زمردی راه خود را در دل سوسک می‌جود و میزبان می‌میرد. برخی از انگل‌واره‌های دیگر میزبان خود را به‌طور کامل در این مرحله نابود نمی‌کنند، بلکه با اجتناب از خوردن اندام‌های حیاتی، قربانیان خود را زنده نگه می‌دارند تا از زندگی خودشان محافظت کنند. این امر موجب شد دکتر کاتانیا این سوال را مطرح کند که چرا زنبورها تکامل پیدا کرده‌اند تا با سرعت زیادی میزبان خود را از بین ببرند.
دکتر کاتانیا معتقد است که زنبور باید به سرعت غذای خود را بخورد قبل از اینکه میزبان زامبی‌شده‌اش توسط موجود دیگری خورده شود. اما این کشفی است که او هنوز برای انتشار آن آمادگی ندارد و می‌گوید: «این داستان قسمت‌های بیشتری دارد و من درحال‌حاضر روی قسمت دوم آن کار می‌کنم.»
227227
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1832659منبع: خبرآنلاین
کلیدواژه: حشرات فیلم سرگرمی زامبی لارو زنبور میزبان خود
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۰۲۱۹۹۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
(تصاویر) آستیپالیا؛ جزیره‌ای دیدنی در یونان با ۳ هزار نفر جمعیت
جزیره آستیپالیا (Astypalea) یکی از زیباترین مکان‌ها در گروه جزایر دودکانیز (Dodecanese) در جنوب شرقی دریای اژه محسوب می‌شود. این یک جزیره کوچک، اما دوست داشتنی یونانی است. حدود سه هزار نفر در جزیره آستیپالیا ساکن هستند که بیشتر از طریق کشاورزی، ماهیگیری و گردشگری زندگی خود را سپری می‌کنند.
تاریخ جزیره آستیپالیا از دوران ماقبل تاریخ آغاز می‌شود. این جزیره به ویژه در دوران هلنیستی به لطف فعالیت ماهیگیری ساکنان آن توسعه یافت. در دوران رومیان، جزیره توسط دزدان دریایی به عنوان پایگاهی برای عملیات خود استفاده می‌شد. سپس، نژاد‌های بسیاری مانند ونیزی ها، ترک‌ها و ایتالیایی‌ها آن را فتح کردند تا اینکه در نهایت در سال ۱۹۴۸ به کشور یونان ملحق شد.
جزیره آستیپالیا یونان دارای چهار روستای کوچک، اما دیدنی است که شامل کورا، آنالیپسی یا مالتزانا، واتهی و لیوادیا می‌شوند. مشخص‌ترین ویژگی این جزیره کلیسا‌های کوچک یا بزرگتری هستند که در سراسر آن پراکنده شده اند. معروف‌ترین کلیسا به نام پاناگیا پروتتیسا (Panagia Portaitissa) شناخته می‌شود که کاملا به رنگ سفید با یک نماد چوبی زیبا و یک برج ناقوس بزرگ است.
به لطف مکان بکر و دنج خود، آستیپالیا دارای فضایی آرام است و به یک استراحتگاه گردشگری شلوغ تبدیل نشده است. اگرچه به گروه جزایر دودکانیز تعلق دارد، اما آستیپالیا دارای معماری سیکلادیک است. خانه‌ها و کلیسا‌هایی به رنگ سفید، کوچه‌های باریک، پنجره‌های آبی رنگ و بالکن‌های چوبی فضایی بی نظیر را در جزیره ایجاد می‌کنند.
سقوط مرگبار ون در محور صیدون به امامزاده عبدالله